Obieg wody w Roztoczańskim Parku narodowym jest wynikiem oddziaływania warunków klimatycznych i terenowych. Klimat decyduje o zasobności wodnej terenu będącej efektem jej obiegu w przyrodzie począwszy od opadów, a skończywszy na parowaniu. Z kolei warunki terenowe decydują o przebiegu poszczególnych etapów przepływu. Krytycznymi warunkami terenowymi są: budowa geologiczna, ukształtowanie powierzchni, pokrywa glebowa i szata roślinna. Wielkość opadu jest zależna od wysokości terenu, zaś wsiąkanie od spłaszczenia powierzchni i przepuszczalności podłoża. Strome zbocza wzniesień sprzyjają spływom powierzchniowym, które często stają się zaczątkiem okresowych cieków wodnych. Pokrycie terenu RPN lasami sprzyja zatrzymywaniu wilgoci w głębi kompleksu zarówno podczas opadów deszczu jak i w okresie zalegania i stopniowego tajania okrywy śnieżnej. Procesy te spowalniają odpływ wody ograniczając gwałtowne wezbrania na rzekach. Gleby pokrywające powierzchnię RPN w zależności od charakteru decydują z kolei o szybkości wsiąkania, parowania lub spływie powierzchniowym. W tym przypadku najlepsze właściwości wykazują luźne, dobrze przesiąkalne gleby bielicowe pokrywające znaczącą część Parku, zaś gleby brunatne i rędziny odpowiedzialne są za jej magazynowanie i stopniowe uwalnianie.
Budowa pionowa Roztoczańskiego Parku Narodowego ma wpływ na wielkość, ilość, rozmieszczenie i charakter sieci rzecznej. Składają się na nią cztery rzeki, w tym jedna większa tj. Wieprz oraz trzy mniejsze o charakterze strumieni: Świerszcz, Szum i Krupiec. Z kolei budowa geologiczna decyduje o układzie wód podziemnych, których występują tu liczne wypływy. RPN znajduje się w granicach jednego z największych w kraju zbiorników wód podziemnych (Zbiornik Wód Podziemnych nr 407). Wody podziemne na terenie RPN mają swoje wypływy w spękanych skałach kredowych.
Opracowanie:
RPN/DOP
Tekst: Mirosław Tchórzewski
Mapa: źródło „Roztoczański Park Narodowy – przyroda i człowiek”, 2013.