STACJA 7 „KOŚCIÓŁ NA WODZIE”, 41 x 50, olej/płótno, 1961r.
miejsce: nad Stawem Kościelnym    

Proboszczem Parafii Zwierzyniec  na ciężkie czasy, od 1.09.1939 do 1946 roku, został ks. Stanisław Szepietowski. Aleksandra poznała go dużo wcześniej, bo jeszcze w latach dwudziestych na plenerowych studialnych wyjazdach do Kazimierza Dolnego z prof.Tadeuszem Pruszkowskim. Tenże jako „Prusz” został Prezesem, a „Opat” ks. Szepietowski opracował statut Towarzystwa Przyjaciół Kazimierza, które zajęło się starą drewnianą zabudową Kazimierza.

Od samego przyjazdu ks. Szepietowskiego do Zwierzyńca artystka współpracowała z proboszczem przez całą okupację. W 1944 pierwszego czerwca uczestniczyła w grupie ks. Szepietowskiego i dr Mieszkowskiego w wyjeździe na miejsce tragedii zbombardowanej i spalonej przez Niemców wsi Sochy (ok. 200 zabitych).

Przeżycie „Roztoczańskiej Guerniki” znalazło wyraz w obrazie pt.”Chrystus pośród zbóż na tle płonących Soch”.

Wiara, nadzieja i miłość dały siłę do przetrwania okoliczności wojny tak rozpaczliwie tragicznych. Malarka stworzyła wizerunek "św. Tadeusza Judy" od spraw szczególnie trudnych i beznadziejnych.

W miedziorytniczej technice znane są w serii religijnej "Święta Maryjne": "MB Gromniczna", "Zwiastowanie", "MB Zielna”, czy oblicze "Pięknej Madonny", prace jeszcze z lat 1929 – 1930. Obraz „Jezu ufam Tobie” – wg kanonu św. Faustyny, znajduje się w kościele parafialnym.  W 1947 roku dla Państwowego Gimnazjum Leśnego, gdzie pracowała, zrobiła projekt sztandaru z Orłem Białym i wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej. Terror czasów stalinowskich narastał i w 1950 roku Matka Boska ze sztandaru miała zniknąć. Wachniewska (była już wtedy dyscyplinarnie zwolniona z nauczania) wraz z siostrami z Klemensowa opracowała kunsztowne przykrycie wizerunku aplikacją ze znakiem „Bratniaka” Spółdzielni Bratniej Pomocy. Tak trwał sztandar szkoły do 1993 roku, kiedy ponownie został wydobyty wizerunek MB Pocieszenia, Częstochowskiej Bogurodzicy. U początków Zwierzyńca AD 1593 Bogurodzica miała tu swoją kaplicę na „piano nobile” modrzewiowej Villa Restituta!  I  "kościółek na wodzie", jaki artystka malowała wielokrotnie, a w którym jest obraz Bogurodzicy, jest też samą wodą życia i dopóki on trwa, życie trwa.

Aleksandra Wachniewska  nie zamartwiała się tym, co ją otaczało, pracowała nad obrazami i nad sobą. Refleksja, ile jest do zrobienia, by w tym trudzie nie ustawać, popychała ją do działania, bo daleko jeszcze do rozumienia świata. Malarka miała w sobie ten konieczny dystans osobowej pokory, aby w sprawach ochrony dziedzictwa naturalnego i kulturowego, w swym często bezkompromisowym działaniu, nikomu nie zrobić przykrości. Tworzyła dobro, zebrała plon miłości.

Aleksandra Wachniewska - <<CZYTAJ WIĘCEJ>>

Opracował: Michał Patyk