Bydło białogrzbiete
Od wieków występowało nad dolną Wisłą, Bugiem, Sanem i Narwią. Jest to bydło autochtoniczne. Często nazywane od miejsca występowania np. nadbużańskie, nadwiślańskie.
Charakterystyczna maść to biały wąski pas na kłębie rozszerzający się ku zadowi obejmujący całą szerokość miednicy. Pozostała powłoka skóry srokata, biało-czarna lub czerwono-biała. Umaszczenie bardzo silnie dziedziczone.
Bydło doskonale przystosowane do trudnych warunków środowiska, niewybredne w doborze paszy, ma też naturalną zdolność do ograniczenia wydajności umożliwiającej przetrwanie sezonowych niedoborów paszy.
Bydło polskie czerwone
Bydło polskie czerwone zaliczane jest do grupy pochodzącej od tura mniejszego (Bos taurus brachyceros). Jest to prastare bydło słowiańskie bardzo rozpowszechnione niegdyś w Europie wschodniej i Skandynawii.
W naszym regionie jeszcze bardzo popularne do końca lat 60-tych ubiegłego wieku. Obecnie rasa bardzo nieliczna.
Cechy charakterystyczne to czerwone umaszczenie, tułów raczej krótki osadzony na mocnych nogach. Na głowie niewielkie ale mocne rogi. Doskonale przystosowują się do bardzo zmiennych warunków utrzymania.
W/w rasy bydła zostały wprowadzone na teren RPN w 2013 roku w celu czynnej ochrony wybranych siedlisk. Są to dwie krowy rasy BG (białogrzbietej) oraz trzy krowy rasy RP (polska czerwona).
W okresie pastwiskowym utrzymywane są na ogrodzonym terenie jednej
z enklaw tj. „Biały Słup”. Na okres zimowy krowy są odławiane i transportowane do budynku inwentarskiego w osadzie Komanówka.
Obie rasy objęte są Programem Ochrony Zasobów Genetycznych.
Opracowanie:
RPN/OHZ
Tekst: Jan Słomiany, Anna Dudkiewicz
Fotografie: 1-3 Paweł Marczakowski, 4 - Przemysław Stachyra
